Het gilde bestaat uit 14 vaste leden die sinds 1949 rondtrekken met de Blauw Sjuut. Het gilde van de Blauw Sjuut zetelt in de Schementoren in Heerlen. Deze middeleeuwse toren deed dienst als stadkasteel, verdedigingstoren en (nog bestaande) gevangenis. De toren staat in het centrum naast de Pancratiuskerk. Met name in de 18e eeuw, tijdens de Bokkenrijdersperiode, is de toren als raadzaal, rechtszaal, gevangenis en martelkamer in gebruik geweest. In 1757 werd het dak vernieuwd en de hof in baksteen opgetrokken. In de vergadering van de schepenbank van Heerlen van 10 oktober 1775 werd besloten dat de toren "geapropieerd" moest worden voor delinquenten wier processen van korte duur zijn. De aanpassingen, uitgevoerd door de Heerlense aannemer Wetzels, mocht niet te veel geld kosten. Pas op dat moment werden de cachotten, die tot dan altijd op de benedenverdieping waren geweest, naar de bovenste etage verplaatst, een maatregel die bedoeld was om ontsnappingen tegen te gaan.

Vastelaovendvereniging De Winkbülle beheert de toren. De cachotten functioneren nog, maar niemand wordt nog onder dwang vastgehouden. Zij gebruikt de toren als vergaderruimte voor haar leden en diverse commissies, zoals de Raad van Elf en het Gilde Blauw Sjuut. Een prachtige combinatie van dynamisch inmaterieel en materieel erfgoed in Heelen.

Het verhaal van de oorsprong van het Narrenschiff gaat terug naar de Middeleeuwen. Het was een allegorische voorstelling die het verhaal vertelde van een groep dwaasheid en zonde op een schip. Het idee was om de mensen te waarschuwen voor de gevolgen van slechte keuzes en het verkeerd volgen van verleiding. Het Narrenschiff was in eerste instantie een literair werk, geschreven door de Duitse dichter Sebastian Brant in 1494. Het werk was een allegorie van de samenleving van die tijd en beschreef hoe mensen verschillende zonden begingen, zoals hebzucht, arrogantie en hartstocht. Het verhaal werd snel populair en werd uitgegeven in verschillende talen, waaronder het Nederlands en het Engels. Naast het literaire werk werd het Narrenschiff ook gebruikt in beeldende kunst, waaronder schilderijen en prenten. De afbeeldingen op deze werken toonden het schip vol met figuren die hun zonden uitbeeldden, waaronder dronken dansers, bedelaars en bedriegers. Deze afbeeldingen werden gebruikt om het verhaal van de Narrenschiff aan een breder publiek te tonen en om de les van het verhaal te versterken. Tot op de dag van vandaag is het Narrenschiff een symbool van dwaasheid en zonde en wordt het nog steeds gebruikt in kunst, literatuur en cultuur. Het blijft een waarschuwing voor mensen om de gevolgen van slechte keuzes en het volgen van verkeerde verleidingen in acht te nemen.